Strona Główna » Jak uszczelnić taras? Najskuteczniejsze metody hydroizolacji
Coraz więcej właścicieli domów jednorodzinnych decyduje się na zaaranżowanie dodatkowej strefy relaksacyjnej w formie ogrodu zimowego lub tarasu. Podobnym zainteresowaniem cieszą się obecnie projekty domów, w których przeszklona weranda czy taras od początku są planowane jako integralna część przestrzeni mieszkalnej. Niestety te finezyjne i efektowne konstrukcje są często wykonywane przez niedoświadczonych inwestorów, szybko stając się widocznym dowodem na ich ignorancję. Zdarza się, że już po pierwszej zimie płytki na tarasie zaczynają odpadać, spoiny kruszeją, a na balustradach pojawiają się brzydkie zacieki. Aby uniknąć takich problemów, warto więc zapoznać się z zagadnieniem jak uszczelnić taras. Zapoznaj się z prawidłowymi, skutecznymi sposobami hydroizolacji tarasów. Skorzystaj z naszego krótkiego poradnika, opracowanego we współpracy z ekspertami!
Istnieją dwa podstawowe sposoby odprowadzania wody z tarasu: drenażowy i powierzchniowy. Pierwszy, rzadziej stosowany, polega na stworzeniu specjalistycznej warstwy drenującej, która pochłania wodę i odprowadza ją poza konstrukcję. Drugi, popularniejszy, to tak zwane uszczelnienie zespolone, łączące hydroizolację z elastycznych zapraw z okładziną ceramiczną, stanowiącą wierzchnią warstwę ochronną. Jak je przeprowadzić?
Optymalna izolacja przeciwwilgociowa bazuje na wytrzymałym, elastycznym i odpornym na wodę podkładzie. Stworzysz go, wykorzystując jeden z trzech sprawdzonych i polecanych materiałów:
Polietylenowe folie o wysokiej gęstości (HDPE) to obecnie jeden z najchętniej stosowanych surowców hydroizolacyjnych. W zależności od faktury, dzielą się one na płaskie i wytłaczane. Płaskie wykazują dużą elastyczność (większą niż papy) i nie sklejają się ze sobą, dzięki czemu zachowują poślizg. Należy układać je w dwóch warstwach, przyklejając tę spodnią do podłoża. Folie wytłaczane doskonale chronią natomiast przed przenikaniem wody, umożliwiając jednocześnie jej szybkie odprowadzanie. Zespala się je z sobą na zakład i uszczelnia za pomocą taśmy samoprzylepnej.
Niektóre z dostępnych na rynku folii są wzbogacone o dodatkową powłokę z włókniny polipropylenowej. W zależności od kształtu i rozmiaru ich wytłoczeń oraz tego, w jaki sposób zdecydujemy się je ułożyć, folie te mogą mieć odmienne zastosowanie. Jeśli ułożymy je włókniną do góry na folii płaskiej albo na papie, zagwarantują drenaż z warstw pod wykończeniem. Będą też odprowadzać wodę, która w przeciwnym wypadku może docierać bezpośrednio pod posadzkę, choćby przez spoiny pomiędzy płytkami. Ułożone włókniną do spodu, na elastycznej zaprawie klejowej, folie zagwarantują natomiast możliwość stworzenia izolacji pod samą warstwą wykończenia tarasu i będą odprowadzać parę wodną z betonowego podłoża, nie dopuszczając tym samym do jej skraplania się i zamarzania.
Innym sposobem na stworzenie skutecznej hydroizolacji jest zastosowanie pap, złożonych z osnowy (z poliestru bądź włókna szklanego) i powłoki bitumicznej (z asfaltów zwykłych i modyfikowanych). Takie papy układamy zawsze w dwóch warstwach, które oddzielamy od siebie wkładkami z folii polietylenowej lub podsypką poślizgową w postaci drobnego piasku. Należy pamiętać, że pierwsza warstwa musi być ułożona na równym podłożu, bez jakichkolwiek ostrych wypustek. Warstwę tę przytwierdzamy do podłoża za pomocą lepika. Następnie układamy papę na – co najmniej – dziesięciocentymetrowy zakład.
Warto podkreślić, że do izolacji tarasów nie nadają się papy o osnowie z tektury. Nawet, jeżeli dokładnie je podkleimy i posmarujemy lepikiem, nie zagwarantują nam szczelności.
To specjalistyczne „płynne folie”, produkowane na bazie cementu lub żywic polimerowych. Nakłada się je na betonowe podłoże przy pomocy pędzla lub packi. Dwie warstwy o łącznej wysokości od 2 do 4 milimetrów wystarczą, by stworzyć szczelną, bezspoinową powłokę.
Jednym z najczęstszych błędów inwestorów jest wybieranie nieodpowiednich płytek na taras. Dzieje się tak dlatego, że większość z nich kieruje się względami estetycznymi, nie przykładając wagi do parametrów materiału. Co gorsza, w dokonywaniu wyboru nie pomagają im oznaczenia producentów, gdyż informację o mrozoodporności płytek, klienci postrzegają jako zielone światło. Tymczasem mrozoodporność nie jest w tym przypadku ani jedyną, ani najważniejszą z pożądanych cech. Najbardziej optymalne są płytki o wymiarach nieprzekraczających 30 x 30 centymetrów, utrzymane w jasnym odcieniu. Co więcej, muszą być one nie tylko mrozoodporne, ale też nienasiąkliwe. Za najbardziej godne polecenia można uznać płytki prasowane z grupy Bla i Blb (o nasiąkliwości ok. 2 %) oraz płytki ciągnione, o nasiąkliwości poniżej 3% (klasa Al).
Podchodź ostrożnie do płytek importowanych, szczególnie tych z Hiszpanii i Włoch. Pamiętaj, że płytki przystające do naszego klimatu muszą być opatrzone deklaracją mrozoodporności, zgodną z normą PN-EN ISO 10545-12:1999.
Na koniec zwróć uwagę na parametry dobieranego kleju oraz zapraw spoinujących. Stosuj wyłącznie kleje oznaczone symbolem S1 lub S2, świadczącym o ich elastyczności. Sprawdź także zalecenia producenta umieszczone na opakowaniu. Do spoinowania używaj natomiast zapraw oznaczonych symbolem CG2 WAr lub CG2 W (według normy PN-EN 13888:2010). Charakteryzują się one zmniejszoną absorpcją wody i większą wytrzymałością na ścieranie. Uwzględnij przy tym fakt, iż szerokość fug musi wynosić co najmniej 5 mm (co przy płytkach 30×30 cm oznacza spoiny o szerokości 7-8 mm).
Mamy nadzieję, że nasze porady pomogły odpowiedzieć na pytanie, jak uszczelnić taras i jak stworzyć hydroizolację, dzięki której Twój taras utrzyma doskonałą formę przez długie lata, przyjmując w gościnnych ramionach Twoich przyjaciół, a w przyszłości także dzieci i wnuki. Troska o detale już na etapie montażu gwarantuje brak trosk w czasie korzystania z uroków wypoczynkowej przestrzeni, dlatego warto przeanalizować je krok po kroku!
Przeczytaj także:
