Strona Główna » Zadaszenie tarasu z poliwęglanu – jak prawidłowo przeprowadzić jego montaż?
Poliwęglan komorowy to we współczesnym budownictwie bardzo popularny materiał. Ceni się go przez wzgląd na ładny wygląd i przepuszczalność światła, które idą w parze z wytrzymałością, lekkością, łatwością czyszczenia oraz stosunkowo niską ceną. Jest bardzo odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne, a także podatny na formowanie, dzięki czemu można nadać mu zarówno prosty, jak i łukowaty kształt. Nic dziwnego, że jego zastosowanie jest tak szerokie. Z poliwęglanu buduje się wiaty, zadaszenia obiektów sportowych czy dachowe świetliki. Najczęściej jednak bywa wybierany do zadaszania przeszklonych tarasów i werand. Zadaszenie tarasu z poliwęglanu jest doskonałym i przede wszystkim bardzo trwałym materiałem na osłonę tarasu.
Jako firma doradzamy zakup dachu z poliwęglanu wraz z montażem przeprowadzanym przez zespół wykwalifikowanych specjalistów. Jeśli myślicie o montażu takiego zadaszenia tarasu samodzielnie – poniżej przedstawiamy sposób postępowania oraz detale na które należy zwrócić uwagę przy montażu.
Przygotowanie płyt poliwęglanowych do montażu wymaga zaopatrzenia się w odpowiednie narzędzia do cięcia i wiercenia. Przy cięciu arkuszy poliwęglanu sprawdzi się piła tarczowa zakończona drobnymi ząbkami lub piłka ręczna, prowadzona pod niedużym kątem. Zabierając się do pracy, należy jednak pamiętać, że w trakcie cięcia płyta musi być unieruchomiona, a dodatkowo podparta jak najbliżej ostrza. Zminimalizujesz w ten sposób naprężenie i wibracje materiału. Wióry i pył usuwaj ostrożnie, przy użyciu odkurzacza, a utworzone na skutek cięcia ostre krawędzie oklejaj taśmą montażową. Zapobiegnie to niebezpiecznym skaleczeniom podczas montażu, a ponadto ograniczy przenikanie owadów, kurzu czy wilgoci do kanalików poliwęglanu. Górny brzeg powinien zostać szczelnie zamknięty przy użyciu taśmy aluminiowej bądź nieprzepuszczalnej taśmy HDPE. Dolną krawędź należy zaś okleić filtrującą wersją taśmy HDPE. Zbudujemy w ten sposób barierę dla zanieczyszczeń, nie zaburzając jednocześnie naturalnej cyrkulacji powietrza w komorach, dzięki czemu nie będą one zaparowywały. Krawędzie płyt osadzonych na elementach takich jak kalenice, wezgłowia czy okapy trzeba dodatkowo wyposażyć w profil (aluminiowy lub poliwęglanowy) i uszczelnić silikonem.
Nawiercaj je w odległości co najmniej 40 mm od brzegu arkusza, używając wierteł widiowych lub krętych wierteł do metalu. Podobnie jak w przypadku cięcia, wiercona płyta musi mocno przylegać do podłoża.
Na koniec upewnij się, że posiadane przez Ciebie środki pomocnicze i uszczelki są dostosowane do właściwości poliwęglanu. Wysoko rozciągliwe termicznie płyty poliwęglanowe wymagają separacji od konstrukcji poprzez zastosowanie uszczelek piankowych albo uszczelki S228, SD-12 bądź SD-13.
Przystępując do montowania dociętych na wymiar płyt z gotowymi otworami, zacznij od sprawdzenia kąta nachylenia przyszłego dachu i upewnij się, że wyniesie on co najmniej 5°. Takie nachylenie jest konieczne, by topniejący lód i deszcz mogły bez przeszkód spływać jego kanalikami. Przetestuj również to, jak daleko będzie sięgać płyta wysunięta poza płatew okapową. Prawidłowe i sprawne odprowadzanie wody bez ryzyka przypadkowego ułamania płyty zagwarantuje nam wysunięcie jej nie dalej niż na 6 cm.
Jeśli ta zasada zostanie spełniona, możesz przejść do kolejnego etapu, jakim jest zdjęcie folii maskującej, przyklejonej po obu stronach płyty. Rób to ostrożnie, zachowując część osłonki na około 50 mm od krawędzi formatki. Resztę folii usuniesz już po zakończeniu montażu. Zwróć tylko uwagę, po której stronie płyty widniała informacja o filtrach UV, ponieważ to ta powierzchnia powinna być skierowana na zewnątrz tarasu, aby skutecznie chronić jego użytkowników przed szkodliwym promieniowaniem.
Rób to uważnie, dbając o odpowiednią głębokość (co najmniej 20 mm) i układając żeberka zgodnie z kierunkiem spadku dachu. Pamiętaj, by chociaż jedno żebro umieścić i zacisnąć bezpośrednio w profilu systemu nośnego. Tylko nie mocuj kolejnych płyt nazbyt sztywno! Ograniczyłoby im to swobodę dylatacji, doprowadzając do utworzenia się brzydkich wybrzuszeń. Zachowaj luz dylatacyjny o wartości 3,5 mm na każdy metr długości lub szerokości płyty. Na końcu umieść w punktach wystawionych na silne podmuchy wiatru oraz na płatwiach okapowych poliamidowe podkładki grzybowe. Rozstawiając je co 50 cm zyskasz pewność, że dach został stabilnie zamocowany.
I to już wszystkie wskazówki, jakie dla Ciebie przygotowaliśmy, jeśli samodzielnie będziesz montować zadaszenie z tarasu. Pamiętaj, że równie ważne, jak dopilnowanie technicznych detali jest zachowanie cierpliwej postawy oraz koncentracja na zadaniu. Powodzenia!
Poniżej przedstawiamy kilka zdjęć zadaszenia tarasu z użyciem poliwęglanu komorowego wykonanych przez profesjonalne zespoły montażowe.
Przeczytaj także:
